การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้านการคมนาคมขนส่งย่อมส่งผลกระทบต่อการพัฒนาเมือง ชุมชน และสภาพแวดล้อมในบริเวณนั้น ๆ การวางแผนการพัฒนาพื้นที่เมืองให้มีประสิทธิภาพ จำเป็นต้องกำหนดกรอบนโยบายที่ชัดเจนเพื่อให้การเจริญเติบโตของเมืองเป็นไปตามแผน โดยต้องบูรณาการกับการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานการคมนาคมขนส่งและการจัดการสิ่งแวดล้อม หากขาดการบูรณาการเมืองจะเติบโตอย่างไร้ทิศทาง (Urban Sprawl) และส่งผลให้รัฐบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องตามแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้น เช่น ปัญหาการจราจรติดขัด การพัฒนาเมืองในหลายประเทศทั่วโลกได้จัดทำแผนแม่บทการพัฒนาที่บูรณาการการพัฒนาเมืองกับระบบโครงสร้างพื้นฐานเผื่อให้เมืองเติบโตอย่างฉลาด (smart growth) ประหยัดพลังงาน ส่งเสริมการเดินทางด้วยระบบขนส่งมวลชน ลดการก่อมลพิษ ด้วยการส่งเสริมการเดินทางแบบไม่ใช้เครื่องยนต์ และพัฒนาการเชื่อมต่อการเดินทางหลายรูปแบบอย่างมีประสิทธิภาพ เช่น การนำใช้หลักการพัฒนาเมืองรอบศูนย์กลางคมนาคม รูปแบบ Transit-Oriented Development (TOD) อย่างเป็นระบบตลอดแนวสายทางการพัฒนา

          สำนักงานนโยบายและแผนการขนส่งและจราจร จึงเห็นควรให้มีการศึกษาพัฒนาเมืองระบบโครงสร้างพื้นฐานด้านคมนาคมขนส่งในพื้นที่/เมือง/ชุมชน โดยรอบตามแนวโครงข่ายเส้นทางรถไฟทางคู่ และรถไฟความเร็วสูงผ่านหรืออยู่ในรัศมีบริการ ที่สามารถพัฒนาให้เป็นจุดเปลี่ยนถ่ายการเดินทางที่มีศักยภาพ โดยเฉพาะการวางผังเฉพาะ (Specific Plan) เพื่อการพัฒนาบริเวณพื้นที่ที่เป็นสถานีเปลี่ยนถ่ายผู้โดยสาร (Transit-Oriented Development : TOD) รวมทั้งเป็นกรอบชี้นำและขับเคลื่อนการพัฒนาในมิติที่เกี่ยวข้อง ทั้งด้านโครงสร้างพื้นฐานคมนาคมขนส่งหลักและระบบขนส่งมวลชนขนาดรอง ด้านเศรษฐกิจ การลงทุนชุมชนเมืองและสิ่งแวดล้อมให้เป็นไปอย่างบูรณาการสอดคล้องกัน ช่วยขจัดปัญหาการเติบโตของเมืองอย่างไร้ทิศทาง (Urban Sprawl) ก่อให้เกิดมูลค่าเพิ่มในด้านการพัฒนาพื้นที่เมืองโดยรอบสถานีขนส่งมวลชน (รถไฟความเร็วสูง/รถไฟทางคู่/จุดเปลี่ยนถ่ายการเดินทางที่มีศักยภาพ) สร้างมูลค่าเพิ่มให้กับระบบขนส่งมวลชนขนาดใหญ่ของประเทศ และเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันขับเคลื่อนการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศสอดคล้องตามยุทธศาสตร์กระทรวงคมนาคมภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี